Prabha Shares

டிசம்பர் 12 - இது 28 வருட பழக்கமல்ல , பண்டிகை ! இன்னைக்கு சமூக வலைதள காலத்துல உலகத்துல எந்த மூலையில இருந்தாலும் வாழ்த்தவோ வாழ்த்து பெறவோ சுலபமா முடியும். ஆனா 28 வருடங்களுக்கு முன்னாடி பிறந்த நாளோட உச்சக்கட்ட குதூகலமே புத்தாடை போட்டுட்டு பள்ளிக்கு போய் நண்பர்கள் வாழ்த்து பாடல் பாட எல்லோருக்கும் பெருமிதத்தோட இனிப்பு வழங்கறது தான். ஒரு நாள் விடுமுறையான ஞாயிற்றுகிழமைல மட்டும் பிறந்த நாள் வந்துடவே கூடாது, இந்த மகிழ்ச்சிய அனுபவிக்க முடியாதுன்னு வேண்டிக்கிற சூழல்ல ஒரு மாதமே விடுமுறையா இருக்கற மே மாதம் தான் எனது பிறந்த நாள். வருடா வருடம் அப்பா என் பிறந்த நாளை விமரிசையாவே கொண்டாடுவார். புத்தாடை, கேக், இனிப்பு, பிடித்த சமையல், பிறந்த நாள் திரை பாடல்கள்ன்னு எல்லாமே இருக்கும். அப்பா காவல்துறை அதிகாரி, அதனால நிறைய காவலர்கள் விழாக்கு வருவாங்க. ஆனா கோடைக்கால விடுமுறை என்பதால் நண்பர்கள் ஊர்ல இருக்க மாட்டாங்க, இருக்கும் சிலருக்கும் பரிசு வாங்க முடியாது, ஏன்னா அன்னைக்கு வணிகர் தினம் என்பதால் எல்லா கடைகளும் விடுமுறைல இருக்கும். ஒருத்தர் பிறந்த நாளை கூட மறக்காம வாழ்த்து சொல்லும் எனக்கு நண்பர்களோட பள்ளியில

பாபா திரைப்படம் வெளியான 2002 ஆம் ஆண்டு கல்லூரியின் இறுதி ஆண்டில் படித்துக் கொண்டிருந்தேன். எங்களது கல்லூரியில் அத்தியாவசிய பொருட்களுக்காக ஒரு கேன்டீன் தொடங்கி இருந்தார்கள். அதன் பொறுப்பாளாராக எனது தோழி இருந்தார். இடைவேளைகளில் மேற்பார்வைக்காக அவர் செல்லும்போது உடன் நானும் செல்வேன். பொருட்களை எடுத்துக் கொடுப்பதற்காக ஒரு சிறுவனை நியமித்து இருந்தார்கள். பாபா படத்தின் பாடல் கேஸட் வெளியாகி இருந்த சமயம். எப்படியாவது வாங்கி விட வேண்டும் என்று தோழியிடம் சொல்லிக் கொண்டிருக்க அந்த சிறுவனோ “ அக்கா.. நான் ரசிகர் மன்றத்துல இருக்கேன். நான் வேணா வாங்கி தரவா” என்று கேட்க வியப்பில் ஆழ்ந்தேன். விலை ஐம்பது ரூபாய் என சொல்ல சந்தேகம் தட்டினாலும் முயற்சித்து பார்க்கலாம் என தோன்ற பணத்தை கொடுத்தேன். மறு நாளே கேஸட்டுடன் கூடவே பாபா முத்திரை கொண்ட ஒரு செயினும் தந்து “மன்றத்துல குடுத்தாங்கக்கா “ என்று சொல்ல சந்தோஷக் கடலில் மூழ்கினேன். “டேய் .. கலக்குற டா “ என்று சொல்ல , “இது என்னக்கா ... முதல் நாள் முதல் ஷோ டிக்கெட் வேணுமா “ என்று கேட்க இதயம் பட படத்தது. “டேய்..கெடைக்குமா “ என்று கேட்க “கண்டிப்பா வாங்கி தரேன் கா .

சின்ன வயசுல இருந்தே எனக்கு தலைவரை ரொம்ப பிடிக்கும். அதேப்போல தான் ஆட்டோவும். எனக்காக எங்க அப்பா ஒரு ஆட்டோவ வரவைச்சு காசு குடுத்து எங்க தெருவுல ரவுண்டு அடிக்க வைப்பாருன்னு அம்மா சொல்வாங்க. வளர்ந்த பிறகும் ஆட்டோ மீதான பற்று அப்படியே தான் இருந்துது. வெளியூர் பயணம் கூட ஆட்டோல போனா என்னன்னு கூட பல முறை யோசிச்சிருக்கேன். சென்னைக்கு வந்ததும் டூ வீலர் கேட்டேன். ஆனா ரெண்டு விஷயத்துக்காக எங்க வீட்ல வாங்கி தரல. ஒன்னு சென்னையின் ஹெவி டிராபிக். இன்னொன்னு சுள்ளுன்னு எனக்கு வர கோபம். ரெண்டுமே ஆபத்தா தெரியவே டூ வீலர் கனவு டிராப் ஆய்டுச்சு. சென்னையில என்னோட முதல் பஸ் பயணம் படு மோசம். பஸ் ரோமியோக்கள் பற்றி கேள்வி ஞானம் மட்டுமே அப்போ இருந்துது. அனுபவ பாடம் இல்ல. அதுனால தான் ஒரு ரோமியோ என்னை இடிக்க முயற்சி செய்றத உணரவே ரொம்ப நேரம் ஆச்சு. அவ்ளோ தான். அத்தோட பஸ் பயணத்துக்கு முழுக்கு போட்டுட்டேன். அன்று முதல் ஆட்டோ பயணம் தான். சென்னை வந்து பல வருஷம் ஆச்சு. என் சொத்துல பாதிய ஆட்டோவுக்கு தான் செலவு செஞ்சிருபேன். அவ்ளோ பயணங்கள். அதுல சுவாரசியமான பயணங்கள் இருந்துது. நெகிழ்வான பயணங்கள் இருந்துது. சண்டை சச்சரவு நி